Ułatwienia dostępu
Repertuar

fnt rzeszów

07. Festiwal Nowego Teatru
59. Rzeszowskie Spotkania Teatralne

 

mf transmisje

trans-misje

teatr

 

 

 

 

Aktualności
Znamy rezydentów literackich wakacji w Rzeszowie

Znamy rezydentów literackich wakacji w Rzeszowie



Znamy laureatów tegorocznej letniej rezydencji w ramach Sceny Nowej Dramaturgii przy Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie.

Dzięki współpracy kuratorów z dyrektorem Teatru im. Siemaszkowej Janem Nowarą, udało się w tym roku zamiast zapowiadanej jednej letniej rezydencji zorganizować dwie. Rezydenci spędzą miesiąc w Rzeszowie, pisząc tekst dla teatru i otrzymają za niego honorarium.

Rezydentami SND będą: Rafał Dziemidok -  choreograf, performer z projektem tekstu dramatycznego „Play #1", oraz reżyser i dramaturg Benjamin Bukowski z pomysłem na dramat „Plagi".

Kuratorzy Sceny Nowej Dramaturgii - reżyserka Martyna Łyko i dziennikarz Witold Mrozek -podkreślają, że poziom tegorocznych zgłoszeń był bardzo wysoki, a wybór spośród nadesłanych 16 aplikacji - trudny.

W ubiegłym roku rezydentką Sceny Nowej Dramaturgii była poetka i dramaturżka Aldona Kopkiewicz. A prapremiera sztuki Katarzyny Matwiejczuk powstałej w ramach SND wejdzie do repertuaru rzeszowskiego teatru w lutym 2021.

 

Równolegle trwają prace trzech tandemów reżysersko-dramaturgicznych wyłonionych w ramach Teatralnego Speed Datingu. Opiekę merytoryczną nad projektami Sceny Nowej Dramaturgii sprawują dr Weronika Szczawińska, reżyserka i wykładowczyni Akademii Teatralnej w Warszawie, oraz Michał Buszewicz - dramaturg i reżyser.

 

Beniamin Bukowski (ur. 1991) – absolwent MISH UJ (filozofia, historia sztuki) i Wydziału Reżyserii Dramatu PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie, doktorant w Instytucie Filozofii UJ. Reżyser i dramaturg. Napisał tekst do „Staff Only” zwycięskiego spektaklu, który otrzymał nagrodę Joanny Puzyny-Chojki podczas 06. Festiwalu Nowego Teatru, w reż. Katarzyny Kalwat, Napisał oraz wyreżyserował m. in. „Mazagan. Miasto”, (Teatr Żydowski w Krakowie, 2018); „Królową Śniegu” (Teatr im. A. Fredry w Gnieźnie, 2018); „Sprawiedliwych. Historię rodziny Ulmów” (Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, 2018); „Niesamowitych braci Limbourg”, (Teatroteka WFDiF, 2018)

 

1. Jakie są twoje najważniejsze osiągnięcia zawodowe?

Przeprowadzenie dwutygodniowych warsztatów Lata w Teatrze w Gnieźnie z dziećmi, które cierpliwie zgodziły się współstworzyć spektakl z dorosłymi.

2. Co rozumiesz przez nową dramaturgię?

To, co ktoś zdecyduje się uznać za nową dramaturgię.

3. Film, który polecasz każdemu? A książka?

Pięć nieczystych zagrań, reż. Lars von Trier

Kopista Bartleby, Herman Melville

4. Spektakl, który wywarł na tobie szczególne wrażenie? Dlaczego?

„Umarła klasa” – był, co prawda w formie nagrania, pierwszym spektaklem teatralnym,

który wzbudził we mnie tak silne emocje.

5. Kogo z polskich dramatopisarzy/dramatopisarek szczególnie cenisz i dlaczego? Nie musi wciąż żyć.

Weronikę Murek za poetykę języka i zmysł obserwacji.

Pawła Demirskiego za przepisywanie gniewu w muzykę, w dawnych tekstach.

 

Rafał Dziemidok - niezależny tancerz, aktor i choreograf, performer, pedagog. Od 2005 współtworzy Grupę Artystyczną KONCENTRAT. Pracował z Teatrem Dada von Bzdülöw, Gdańskim Teatrem Tańca, Compagnie Yvette Bozsik. Od 1997 roku pracuje niezależnie tworząc sola (Odlot-Przylot, Osobność, Tak, tak, tak, tak, i inne), duety (Duet z Patrycją Kujawską, Sny o wełnianej rzece z Magdaleną Jędrą), i uczestnicząc w projektach z innymi artystami (Plik 01 z Made Inc., Strzałka Czasu z Dorotą Brodowską i Mirosławem Zbrojewiczem, Kilka Błyskotliwych Spostrzeżeń z Teatrem Dada von Bzdülöw, 2moreless z TRAVA). Jego choreografie pokazywane są na polskich i zagranicznych scenach i festiwalach tańca. Ponadto choreografuje i występuje w teatrze oraz w filmie.

 

1. Jakie są twoje najważniejsze osiągnięcia zawodowe?

TRWANIE. To jest bardzo na serio odpowiedź.

2. Co rozumiesz przez nową dramaturgię?

Ja to rozumiem dosłownie. Jako dramaturgię, która jest nowa. Nie wiem więc czy coś takiego istnieje. Zakładam że termin ten nie zawiera w sobie dramatopisarstwa tylko dramaturgię – konstrukcję scenicznych opowieści. I tutaj trudno coś nowego wymyślić. Nawet porażka na całej linii jest zabiegiem nie-nowym.

3. Film, który polecasz każdemu? A książka?

To nie jest proste pytanie. Skupiam się na tym że ‘każdemu’.

‘Czyż nie dobija się koni’, reż. Sydney Pollack, 1969

‘12 krzeseł’, I. Ilf/J. Pietrow

4. Spektakl, który wywarł na tobie szczególne wrażenie? Dlaczego?

Quizoola, Forced Entertainment.

Wirtuozeria nienachalnych wykonawców, konsekwentnie słodko-gorzki smak nienarracyjnej, 6godzinnej opowieści, która nigdy nie jest tania, nigdy nie na sprzedaż, nie przestając być ofiarą z czasu, przestrzeni i ludzkiej fizjologii złożoną widzowi, dla widza, w której widzi się on jak w lustrze i obraz ten nie jest bolesny, choć bardzo, bardzo prawdziwy. Wielkie święto.

5. Kogo z polskich dramatopisarzy/dramatopisarek szczególnie cenisz i dlaczego? Nie musi wciąż żyć.

Gombrowicz i Masłowska. Za uniwersalne opowieści napisane nieuniwersalnym językiem, za postaci które chce się grać i tekst, który chce się mówić i słuchać.


Spektakle

Newsletter

TEATR RZESZÓW NA FACEBOOKU