07. FNT/ DZIĘKUJĘ ZA RÓŻĘ

Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie

Maria Kuncewiczowa

DZIĘKUJĘ ZA RÓŻĘ

25.11 (środa) godz. 19:00/ Duża Scena

SPEKTAKL KONKURSOWY

Sztuka Dziękuję za różę wyszła spod pióra autorki Cudzoziemki w Wielkiej Brytanii w roku 1950. Została wystawiona tylko raz, w Londynie, sześć lat później. Dziś wraca na teatralne deski i okazuje się zaskakująco aktualna.  Czy stając się dorosłym należy wyzbyć się dziecięcej wrażliwości? Jak funkcjonować, zachowując świeże spojrzenie i ciekawość świata, jednocześnie unikając skrzywdzenia i wykorzystania? Do czego obliguje nas wejście w role społeczne; bycie żoną, gospodynią, przyjaciółką? Spod wierzchniej warstwy fabularnej: mieszczańskiego melodramatu, niepozbawionego jednak dużej dawki absurdu i groteski, wyłania się tekst niezwykle aktualny i korespondujący z bieżącymi wydarzeniami. Tekst, który dotyka problemu różnych form znęcania się, niejednokrotnie w dobrych domach, wśród ludzi wykształconych i na stanowiskach. Pojawienie się na scenie fantastycznych postaci rodem z Alicji w Krainie Czarów Lewisa Carolla pokazuje istnienie światów równoległych: prozy życia i tęsknoty za romantycznymi uniesieniami. Wyobraźnia głównej bohaterki, rozbuchana i pokręcona, staje się mechanizmem obronnym przed rzeczywistością, w której utknęła. Można też potraktować tę inscenizację jako próbę zbadania korelacji między światem Alicji w Kranie Czarów, światem Róży i światem sceny – czyli tym, w jaki sposób teatr czerpie z literatury, a ta z kolei czerpie z samej siebie.

FRAGMENTY RECENZJI:

„Dziękuję za różę” to dramat mało znany. Nawet Wikipedia nie ujęła go na liście najważniejszych dzieł Marii Kuncewiczowej. (…) Reżyserkę Alinę Moś-Kerger zainteresowało to, że autorka wpisała w tekst odniesienia do „Alicji w Krainie Czarów” Lewisa Carrolla. Baśniowa estetyka jednak tylko otula smutną historię. To traktat o przemocy. Przemocą kipiący. Widzimy ją w wielu odsłonach - stosowaną wobec dzieci, wobec kobiet, wobec osób starszych. Pobicie, gwałt, zabójstwo. To wszystko ze spektaklu można wyczytać, choć wiele nie jest powiedziane wprost. Niedopowiedzenia są zabiegiem stosowanym przez reżyserkę równie często, jak obietnice przez polityków w okresie przedwyborczym. Nie zawsze trzeba mówić „prosto z mostu", ale nadużycie konwencji może zniekształcić czytelność przekazu...

Joanna Krężelewska „Głos Koszaliński”

TWÓRCY/REALIZATORZY:

reżyseria: Alina Moś-Kerger

scenografia i kostiumy: Natalia Kołodziej

muzyka: Marek Zalewski

choreografia: Katarzyna Kostrzewa

inspicjent: Izabela Rogowska

OBSADA: Adrianna Jendroszek, Dominika Mrozowska-Grobelna, Małgorzata Wiercioch, Wojciech Kowalski, Adam Lisewski, Wojciech Rogowski, Jacek Zdrojewski

CZAS TRWANIA: 90 min

PREMIERA: 15 czerwca 2019

Nagroda Specjalna im. Stanisława Hebanowskiego za odkrycie repertuarowe w V Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”