Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie
Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie jest jedynym zawodowym teatrem dramatycznym na terenie Rzeszowa i województwa podkarpackiego, działającym od 70 lat. Został założony w 1944 r. jako Teatr Narodowy. Obecny gmach teatru to dwa budynki. Duża Scena mieści się dawnym gmachu Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, który został wniesiony w latach 1890–1900, a Mała Scena – w dawnej willi rodziny Holzerów.
Fasada budynku Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie
Obecnie teatr tworzy ok. 100-osobowa grupa pracowników: zespołu techników, administracji, obsługi sceny oraz prawie 30-osobowy zespół świetnych i utalentowanych aktorów. Dyrektorem Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie jest inicjator oraz pomysłodawca Festiwalu – Jan Nowara.
Dyrektor Teatru w Rzeszowie Jan Nowara
fot. Maciej Mikulski
Teatr w ciągu jednego sezonu wystawia ok. 400 spektakli, w tym od 7 do 9 premier, dla prawie 70 tys. widzów. Jest wizytówką Rzeszowa i spełnia istotną rolę w kreowaniu życia kulturalnego nie tylko miasta, ale całej południowo-wschodniej Polski. Instytucja stara się uwzględniać gusty oraz potrzeby wielu grup społecznych. Na deskach teatru wystawiana jest klasyka polska i obca, literatura dziecięca oraz dramat współczesny. Wśród inscenizacji są utwory Szekspira, Moliera, Dostojewskiego, Witkacego czy Wyspiańskiego.
Poza działalnością artystyczną teatr od 1997 r. prowadzi Szajna Galerię – poświęconą światowej sławy artyście teatru oraz plastykowi Józefowi Szajnie.
Teatr organizuje konkurs o zasięgu międzynarodowym – Biennale Plakatu Teatralnego, oraz dwa ogólnopolskie przeglądy teatralne: Rzeszowskie Spotkania Karnawałowe i Festiwal Nowego Teatru (do 2014 r. w formule Rzeszowskich Spotkań Teatralnych). Festiwal Nowego Teatru to promocja działań artystycznych, których zadaniem jest poszerzanie granic teatru i dramatu za sprawą nowych mediów oraz świata wirtualnego.
Dzięki przeglądom na deskach rzeszowskiej sceny w każdym sezonie pojawia się wielu wybitnych polskich aktorów w spektaklach znanych reżyserów z takich teatrów jak: Wybrzeże z Gdańska, Współczesny ze Szczecina, Nowy z Poznania, Stary z Krakowa, Polonia czy Powszechny z Warszawy.
Teatr prowadzi również kilka projektów edukacyjnych: DKT – Dyskusyjny Klub Teatralny, Warsztaty dla nauczycieli: Teatr w szkole/szkoła w teatrze, Teatr w plecaku, Pogotowie Teatralne, Zabawy Teatralne.
W 2013 r. został zrealizowany projekt pn. Teatr e-misyjny współfinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jego celem była pomoc w niwelowaniu naturalnego poczucia niekompetencji i w zbliżeniu młodych widzów do sceny teatralnej. Uczestnictwo w projekcie stało się pretekstem dla młodzieży do samodzielnej refleksji na temat oglądanego przedstawienia.
W roku 2015 Teatr im. W. Siemaszkowej zrealizował projekt inwestycyjny pod nazwą Teatr wędrowny, co nie byłoby możliwe bez zestawu składającego się ze sceny objazdowej oraz widowni o konstrukcji namiotowej. Mobilna scena teatralna umożliwiła prezentacje poza siedzibą spektaklu „Rycerz nieistniejący”, przygotowanego jako przedstawienie plenerowe. Mobilna scena teatralna – importowany w XXI w. wóz średniowiecznych histrionów, przypomniał tradycyjne wędrówki trup teatralnych, które woziły swoje spektakle od miasta do miasta.
Także projekt Wyżej niż połonina. Saga w VI aktach to wyjście poza mury teatru. Przedstawienie o tym samym tytule było przezentowane w miejscowościach leżących w Bieszczadach, oddalonych od dużych ośrodków kulturalnych. Spektakl, który czerpie z lokalnej twórczości (formuła „teatru żywego”), osadzony w bieszczadzkich pejzażach był pokazywany w miejscach, o których opowiada, dla ludzi, którzy tam mieszkają. Dwie odsłony projektu zrealizowanego w 2015 i 2017 r. zaktywizowały lokalne środowiska twórcze Podkarpacia i były wyjątkową promocją województwa podkarpackiego oraz rzeszowskiego teatru.
W 2017 r. Teatr im. Wandy Siemaszkowej w ramach projektu TEATR POLSKA zrealizował objazd spektaklu „BEZE MNIE” po miejscowościach oddalonych od centrów życia kulturalnego, w których nie funkcjonują teatry instytucjonalne. Celem projektu było ułatwienie dostępu do oferty rzeszowskiego teatru poprzez zwiększenie jego mobilności. Oprócz prezentacji spektaklu odbywały się warsztaty edukacyjne konkretnego spektaklu i szeroko pojętej sztuki teatralnej.
Powrót
