Żyjemy w czasach, w których bezustannie jesteśmy poddawani presji skrajnych, często sprzecznych racji. Jedynych, słusznych i bezdyskusyjnych. W tym dyktacie pełnym emocji, pojawia się naturalna tęsknota za porządkiem świata, w którym istnieje jakaś wspólna prawda – symbiotyczna i wypośrodkowana. Chciałabym złapać dystans i zrozumieć źródła naszych nieporozumień i konfliktów. Dać sobie prawo do posiadania każdej racji, lub nie posiadania ich w ogóle. Sięgam do kabaretu lat 20-tych wierząc w jego moc ciętej satyry i krytyki. Absurdu, który niczego nie oszczędza i wszystko obnaża. Wierzę w jego przenikliwą mądrość i nieograniczoną wolność.
~ Lena Witkowska
